به نظر می رسد مقصود حجت الله ایوبی از پرواز سیمرغهای جشنواره فجر، بخش بین الملل این جشنواره که سال گذشته به شکل جداگانه برگزار شد نباشد چرا که طبق حکمی که چندی پیش او برای رضا میرکریمی صادر کرد عنوان فجر از مهمترین رویداد سینمایی کشور حذف شده و با عنوان سینمای ایران از این جشنواره یاد شده است بنابراین سیمرغهایی که رئیس سازمان سینمایی از پرواز آنها در اقصی نقاط ایران و جهان سخن گفته نمی تواند ربطی به رویداد بین المللی سینمای ایران داشته باشد.
بنابراین اگر مقصود او از پرواز سیمرغها بخش داخلی جشنواره است که باید گفت این جشنواره از سال گذشته به شکل مجزا برگزار می شود و اصلا موضوع گزارش برنامه بیست و سی نبوده و البته این علامت سوال هم ایجاد می شود که پرواز سیمرغ در شماری از کشورها چه ارتباطی به جشن سینمای ایران که حالا دیگر جشنواره ای کاملا داخلی است پیدا می کند.
و اگر هم فرض را بر این بگذاریم که مقصود رئیس سازمان سینمایی همان بخش بین الملل است که باز این پرسش ایجاد می شود که مگر در حکم شخص ایشان که چند روز پیش برای دبیر این جشنواره صادر شد به صراحت عنوان فجر حذف نشده بود و نام جشنواره به جشنواره بین المللی فیلم ایران نامگذاری نشده بود؟
شاید اگر رئیس سازمان سینمایی در استعمال جمله سی و چهارمین جشنواره فیلم فجر، پسوند فجر را به کار نمی برد موضوع اینقدر پیچیده به نظر نمی آمد اما به کار گیری این واژه از سوی ایشان در نامه گلایه آمیز به رئیس رسانه ملی فهم مقصود ایشان از محتوای این نامه را قدری پیچیده و دشوار می سازد.
از این بخش غیرشفاف نامه رئیس سازمان سینمایی که بگذریم اشاره به این مسئله که سیمرغ به عنوان نماد شکلی جشنواره از عنوان فجر به عنوان نماد معنایی جشنواره متفاوت است ضروری به نظر می رسد.
چرا که ایشان در نامه خود تاکید زیادی بر سیمرغ به عنوان نماد عینی جشنواره داشته اند و این رویکرد در نامه ایشان به وضوح غفلت یا تغافل از جنبه محتوایی و معنایی این رویداد مهم بین المللی سینمای ایران را ظاهر می سازد.
به عبارتی دیگر دم خروس از نامه رئیس سازمان سینمایی بدجور بیرون زده چرا که وی ضمن استعمال برخی عبارات مثبت که می تواند جنبه انقلابی نامه ایشان را پررنگ جلوه دهد با زیرکی خاصی که در بازی با کلمات انجام داده اند هم نتوانسته اند حذف نماد معنوی بزرگترین رویداد سینمایی کشور را که اشاره ای بی چون و چرا بر وجه انقلابی و ارزشی این رویداد دارد لاپوشانی کند.
این روزها البته از گوشه و کنار شنیده می شودکه در همه جهان جشنواره های سینمایی را با نام شهر آن می شناسند و در پاسخ به این مغالطه باید گفت که مگر قرار است کشور انقلابی ایران رویکردهای فرهنگی خود را مطابق با سلیقه دهکده جهانی انجام دهد هر چند این معادله شکل و محتوا در جشنواره های جهانی شکلی وارونه دارد چرا که آنها بیش از اینکه بر نماد تکیه کنند محتوا را پر رنگ می کنند و در اینجا محتوای آثار مدتهاست که از نام تهی شده و سازمان سینمایی هم البته عنوانی را که بر مفهومی انقلابی پای می فشارد حذف کرده اند تا کار را یکسره کرده باشند.
اما دعوای اصلی جبهه فرهنگی انقلاب بیش از اینکه روی ظواهر و عناوین باشد که هست بر سر محتوا و روح آثار سینمایی است و این مطالبه ای است که تعطیل بردار نیست. پاک کردن ظواهر انقلابی از رویدادهای فرهنگی کشور منجر به این نخواهد شد تا جبهه فرهنگی انقلاب که حالا بالغ تر و مصمم تر از پیش شده دست از مطالبه محتوایی سینمای کشور بکشد. این مطالبه دائمی و همیشگی خواهد بود.
سینمای ایران بیش از اینکه به پرواز سیمرغها بر فراز کشور یا کشورهایی ثالث که جنبه ای صوری و شکلی دارد و به کار هیجانات کودکانه می آید نیاز داشته باشد به بازنمایی قدرت نرم خود در آثار سینمایی نیاز دارد.
در واقع جبهه فرهنگی انقلاب بیش از انکه سودای سیمرغ داشته باشد سودای فجر را در سر می پروراند.
